Molde is de hoofdstad van de Noorse provincie More og Romsdal. De gemeente telde 26.822 inwoners in januari 2017. Het is tevens de zetel van de bisschop van Møre. In 2020 werd Molde uitgebreid met de vroegere gemeenten Midsund en Nesset.
De plaatsen Hovdenakken, Hielset, Robekk en Torhaug maken deel uit van de gemeente.
Molde is gelegen tegen een beschutte helling aan de Romsdalfjord. Molde is ook wel bekend als ‘Rozenstad’. Deze naam dankt Molde aan de vele rozentuinen die er te vinden zijn. Daarnaast is Molde ook bekend van de panoramische uitzichten over de met sneeuw beklede bergtoppen aan de zuidelijke kant van de fjord.
De naam Molde is hoogstwaarschijnlijk afgeleid van het Oudnoorse woord moldar, wat een meervoudsvorm is van rijke of vruchtbare grond. Het gemeentewapen toont een walvis die haringen in een ton jaagt. Deze afbeelding symboliseert de oorspronkelijke bron van inkomsten van de stad, export van vis en hout. In Molde werd geen walvisvangst bedreven, maar de walvis staat in Molde volgens de overlevering bekend als de brenger van vissen. Hij zou de vissen de fjorden in gedreven hebben.
In Molde kan men het Romsdal Museum bezoeken. Dit openluchtmuseum, gevestigd in oude gebouwen uit 1912, is een van grootste en uitvoerigste volksmusea van Noorwegen. Vanuit grote delen van de stad is de Domkerk van Molde zichtbaar. De omgeving van Molde is een van de mooiste gebieden in Noorwegen. Varden (407 meter boven zeeniveau) is een uitzichtspunt direct boven Molde met mooie uitzichten over de stad en over de fjord met de eilanden. Van hieruit heb je ook een goed zicht op de 222 bergtoppen, die gedeeltelijk zijn bedekt met sneeuw. Op heldere dagen is het zelfs mogelijk het vissersdorp Ona te zien en het water van Hustadvika.
![De Domkerk van Molde (Noors: Molde domkyrke) is de zetelkerk van het bisdom Møre van de Kerk van Noorwegen. De kerk staat in de stad Molde en kreeg in 1983 de status van domkerk toen het bisdom Møre werd opgericht. De huidige kerk is de derde op deze plaats. De eerste werd in 1661 als kruiskerk gebouwd. Nadat de kerk afbrandde werd het in 1887 vervangen door een neogotische houten kerk. Tijdens bombardementen op het centrum van de stad in het begin van de Tweede Wereldoorlog op 29 april 1940 brandde ook deze houten kerk af. Nadat de oorlog voorbij was werden plannen gemaakt om een nieuwe kerk te maken. Ontwerper van het nieuwe gebouw was de architect Finn Bryn (1890-1975). Met het winnen van een architectuurwedstrijd wist hij de opdracht binnen te slepen. De totale kosten van de bouw bedroegen 3 miljoen Noorse kronen. Op 8 december 1957 werd het kerkgebouw voltooid. De domkerk is een tweeschepig gebouw met een vrijstaande klokkentoren. De kerk heeft de vorm van een lange basiliek, maar met een zijbeuk aan de noordzijde en niet aan de zuidzijde. Het votiefschip dat in de hoofdbeuk hangt is waarschijnlijk afkomstig uit de eerste kerk en dateert uit 1661. Het altaar in kruisvorm met een centraal reliëf van Christus en aan weerszijden twee reliëfs van de symbolen van de evangelisten werd gemaakt door Stinius Fredriksen. Verder is er elders in de kerk nog een altaarstuk (1887) uit de voormalige kerk: een schilderij van de vrouwen bij het lege graf van Axel Ender aan de linkerkant van de preekstoel en een altaarkruis (1661) rechts van het koor bij het doopvont. De vensters in de noordelijke muur zijn gemaakt door Oddmund Kristiansen, terwijl het westelijke roosvenster is ontworpen door Finn Bryn. Het gewelf van het kerkschip werd door Sverre Lura en Roy Augustin geschilderd.[1] De kerk biedt plaats aan ongeveer 900 gelovigen. In de circa 60 meter hoge toren op de zuidwestelijke hoek van de kerk hangt een beiaard met 26 klokken dat vanuit de kerk kan worden bediend.](https://www.fotopatvc.vlaanderen/wp-content/uploads/2023/06/DSC_4845079.jpg)
Geef een reactie