31 jan 2022

Manneken Pistochten Geraardsbergen

door Patvcvl2 | geplaatst in: 2022, Wandelsport | 0

Wandeltocht ingericht door de “Padstappers” met een toeristisch gedeelte waar ook de beklimming van de bekende “muur” deel van uitmaakte, en een deel door de natuur rond Geraardsbergen.

De Dender

De Sint-Martinuskerk van Onkerzele ligt op de rug van de “getuigenheuvels” die zich uitstrekken van Noord-Frankrijk tot aan het Hageland. De kerkdrempel bevindt zich op 53,50 m boven de zeespiegel , maar ons torenhaantje prijkt statig boven alle andere torenhaantjes van Oost-Vlaanderen uit. Mede door het golvende landschap heeft onze kerk een bevoorrechte, uitzonderlijk mooie ligging. Aan de ene zijde is er het prachtige glooiende, bosrijke landschap richting Bosberg, dat bij elk seizoen een andere verrassend mooie aanblik biedt, terwijl de andere zijde een heerlijk panoramisch uitzicht biedt op de uitgestrekte Dendervallei. Over de vroegere bidplaats van Onkerzele vinden we de eerste gegevens in 1149. De ‘geboorteakte’ van onze parochie bestaat nog en is opgeborgen in het Rijksarchief te Gent. Op de “Kerk-te-Kijk”-dag van 20 december 2009, werd dit origineel, uiterst waardevol document voor één dag naar Onkerzele overgebracht en in onze kerk tentoongesteld. De voormalige kerk stond op de hoek van de Kampstraat/Onkerzelestraat, waar later een grot en een kapel werden gebouwd. Er werd verkeerdelijk lang gedacht dat onze vroegere kerk afbrandde, maar die kerk raakte in de 2de helft van de 18de eeuw steeds meer en meer in verval en in 1791 werd beslist om een nieuwe kerk te bouwen. De bouw werd echter uitgesteld omwille van de Franse Revolutie. De fundamenten voor de huidige kerk werden pas gestoken in 1846 en de werken werden voltooid in 1847. De inzegening van de kerk gebeurde pas op 4 juli 1853. De eerste volledige buitenrestauratiewerken geschiedden, na het vaststellen van ernstige stabiliteitsproblemen, van 2006 tot 2016 .

De Muur van Geraardsbergen is een helling en straat op de Oudenberg in de Belgische stad Geraardsbergen. De Muur, ook bekend als de Muur-Kapelmuur, was een begrip als voorlaatste helling in de wielerwedstrijd de Ronde van Vlaanderen van 1973 tot 2011. De Muur is een kasseiweg op de Oudenberg, de heuvel waartegen het stadscentrum van Geraardsbergen aan ligt. In 1940 werd de Oudenberg beschermd als landschap en in 1995 werd de befaamde kasseiweg uitgeroepen tot monument. De tand des tijds knabbelde aan de beroemde helling en renovatie werd steeds noodzakelijker. In maart 2004 heeft Vlaams minister van Binnenlandse Aangelegenheden Paul Van Grembergen (Spirit) de Muur officieel heropend. Ook premier Guy Verhofstadt (VLD) en Kamervoorzitter Herman De Croo (VLD) waren hierbij aanwezig. De totale kosten van de werken werden begroot op 1.256.494 euro. Medio 18de eeuw werd gestart met de bouw van het kasteel op de top van de Oudeberg, dat omstreeks 1810 werd voltooid. De Muur is een monument in de Vlaamse wielergeschiedenis. De steile helling heeft een lengte van 1075 meter. Het hoogste stijgingspercentage bedraagt 20%. De Muur is vaak het beslissende moment geweest in de finale van de Ronde van Vlaanderen. De helling start in het centrum aan de Dender en voert over de Oudenberg. Sinds Gent-Gent in 1950 wordt de helling beklommen door wielrenners. Intussen staat de Muur op het programma in zowat 70 wedstrijden. De moeilijkheidsgraad van de beklimming op de fiets wordt gevormd door het feit dat de kasseien horizontaal zijn geplaatst en zodoende een soort kleine trap vormen.

De Kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Oudenberg is een kleine bedevaartkapel op de top van de Oudenberg, een getuigenheuvel in de Belgische stad Geraardsbergen, in de Vlaamse Ardennen. De huidige kapel dateert van 1906 en werd ontworpen in neobarokke stijl door architect Vandamme. Ze verving een kleinere 17de eeuwse kapel. Reeds in 1294 was dit de locatie van een kluizenaarswoning. De bakstenen kapel is een ongelijkzijdige zevenhoek, met drie zijkapellen en een portaal op het westen. In de kapel bevindt zich een Mariabeeldje van eikenhout uit de eerste helft van de 17de eeuw. Het is een overblijfsel van de vorige kapel. De kapel krijgt media-aandacht bij elke passage van een wielerwedstrijd langs de Muur van Geraardsbergen.

Oorlogsgedenkteken, opgericht in 1920 uit dankbaarheid voor het einde van de oorlog en het behoud van de stad. Gelegen op de flank van de Oudenberg, uitkijkend over de stad. Reeds in 1918 werd een comité opgericht onder leiding van deken Karel Smet met als doel een oorlogsgedenkteken op te richten. De Geraardsbergse bevolking doneerde 42.000 frank en de familie Van Innis schonk de grond voor het gedenkteken. Het ontwerp werd toevertrouwd aan de Gentse beeldhouwer Oscar Sinia in samenwerking met de eveneens Gentse architect Valentin Vaerwyck. Bij de aanleg van de Guilleminlaan in 1924 werd een eeuwigdurende erfdienstbaarheid geschapen die de visuele band tussen het gedenkteken en de stadskern verzekert. Tussen het gedenkteken en de Guilleminlaan legde de gemeente het Grupellopark aan. Verguld bronzen Heilig Hart-standbeeld op hardstenen sokkel. Op de sokkel prijkt het wapenschild van Geraardsbergen en het opschrift “Geraardsbergen/ aan het/ H. Hart/ 1914-1918”. Omheen het standbeeld werd een trappenpartij aangelegd in blauwe hardsteen en een omheining met hardstenen pijlers en smeedijzeren hekwerk aangebracht. Voor het gedenkbeeld ligt het Grupellopark met een aanleg in Engelse Landschapsstijl. De band tussen het gedenkteken en de stadskern wordt versterkt door de aanleg van een formeel deel dat vermoedelijk dateert uit 1924. Leilindes begeleiden de twee paden die de Oudenberg oplopen tot bij het Heilig Hartbeeld.

Bar Gidon

De Marbol is een fontein en bron op de Grote Markt van het Belgische Geraardsbergen, voor het stadhuis. De naam Marbol is een verbastering van Marktborre (bron of fontein op de Markt). De Marbol werd reeds vermeld in de oudste gekende stadsrekening van Geraardsbergen in 1392- 1393. De stadsfontein is de enige van zijn soort en de oudste in de provincie Oost-Vlaanderen. De huidige fontein is een getrouwe kopie in Balegemse zandsteen van de originele fontein. Die staat sinds 1930 in een buitentuintje van het Onze-Lieve-Vrouwehospitaal in de Gasthuisstraat. Het heldere water kwam oorspronkelijk uit onderaardse bronnen onder de Oudenberg. De Marbol is sinds 1936 beschermd als monument.

Het Manneken-Pis van Geraardsbergen is een bekend beeldje in Geraardsbergen. De inwoners van Geraardsbergen plaatsten het beeld van een plassende jongen in 1459 op een fontein, ter vervanging van een door Gentenaars gestolen beeld van een leeuw. De stad was in 1452 verwoest. Voor het herstel van de waterhuishouding deed Geraardsbergen een beroep op de Brusselse fonteinmeester Jan van den Schelden, die in 1455 de opdracht kreeg een lattoenen mannekin te maken. Het werd in mei 1459 opgeleverd door de Brusselse geelgieter Reinier I van Tienen. Het huidige beeldje aan de trappen van het stadhuis is een kopie van het oorspronkelijke beeldje uit 1459, dat men kan bewonderen in De Permanensje, waar ook het toeristisch infokantoor is ondergebracht. De kopie dateert van 1985. Het Broederschap animeert de tweestrijd tussen Geraardsbergen en Brussel (zie het meer gekende Manneken Pis van Brussel), die draait om de vraag wie nu het oudste beeldje zou bezitten. De oorsprong van het Geraardsbergse ventje vindt men terug in de stadsrekeningen van 1455 en 1459 die te raadplegen zijn in het Algemeen Rijksarchief. De naam Manneken Pis is in Brussel al sinds 1452 in gebruik en daardoor is de traditie van het Manneken Pis in Brussel ouder dan deze van Geraardsbergen. Het bekende Brusselse beeldje dateert echter van 1619, en om die reden claimt men in Geraardsbergen het oudste Manneken te hebben.

Abdijpark

Kolonel vlieger BEM Rémy Van Lierde werd in Overboelare (Geraardsbergen) op 14 augustus 1915 geboren. Hij ging in actieve dienst in september 1935 en werd leerling piloot in november van dat jaar. Hij haalde zijn pilotenvleugels in april 1938, en diende eerst bij het Eerste Luchtvaart Regiment . Daarna muteerde hij naar de 3de Escadrille (hulstblad), hij voerde verschillende verkenningsmissies uit tijdens de eerste dagen van de Campagne van 1940. Hij werd neergeschoten door de Duitse luchtafweer op 16 mei 1940 en verbleef zwaar gewond in gevangenschap in verschillende Duitse militaire ziekenhuizen en kon ontsnappen uit dat van Brugge op 29 mei 1940. In september 1940 vluchtte hij uit het bezette België en zijn ontsnappingsroute voerde hem door Frankrijk naar Spanje. Hij werd spijtig genoeg aangehouden voor het illegaal oversteken van de Frans Spaanse grens en moest noodgedwongen de ontberingen in de Spaanse gevangenissen ondergaan, ook in het beruchte kamp van Miranda. Hij kon ondanks alles toch ontsnappen naar het verenigd koninkrijk in juli 1941 en melde zich onmiddellijk aan bij de RAF. Hij liet zich omscholen via de Belgische afdeling van de RAF en bekwam zo zijn graad van “Pilot Officer”. Hij diende dan bij de Operational Training Unit 57 in oktober 1941 en vanaf januari 1942 bij het 609de squadron waar hij 250 uren vlucht boekte met de jachtbommenwerper Hawker Typhoon. Men bevorderde Mony in september 1943 tot Flight Lieutenant en in februari 1944 tot Squadron Leader. Van Lierde diende daarna aan de Central Gunnery School en daarna bij de RAF Section in Manson. Hij vroeg daarna terug actieve dienst aan, mits verlies van zijn graad van Squadron Leader. Tijdens zijn dienst bij het 3de Squadron schoot hij 20 V1 vliegende bommen neer. Men benoemde hem terug tot Squadron Leader bij het 164ste Squadron in augustus 1944 en met dit Squadron maakte hij het verdere verloop van de oorlog mee tot aan de bevrijding. Op het einde van de oorlog had hij een serieus palmares op zijn actief: 7 neer geschoten vliegtuigen, 1 beschadigd vliegtuig, 37 neergehaalde vliegende bommen ( waarvan 1 getipt met zijn vleugels bij gebrek aan munitie), 250 voertuigen allerhande, 6 vaartuigen, 9 locomotieven. Hij behaalde hiervoor het Distinguished Flying Cross met twee Bars. I mei 1945 kwam hij bij de 84ste Group Support Unit en the Belgian Recruting Mission For Liaison Duties in het Generaal Hoofdkwartier van de 2de Tactical Air Force. In augustus 1945 kwam hij bij het 350ste Squadron en werd bij zijn terugkeer in België in juni 1946 benoemd tot Majoor en in november werd hij commandant van de A Wing (1 Wing de Chasse in Beauvechain). In november 1958 vloog hij als eerste Belgische piloot in een Hawker Hunter door de geluidsmuur en dit samen met Kapitein Yves Bodart. Mony Van Lierde gaat met pensioen de 1ste januari 1968 en overleed op 8 juni 1990 in Lessines. Op 8 september 2011werd een indrukwekkend monument onthuld in zijn geboortestad.

Geef een antwoord Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.